Floor (23) in de macht van loverboys van haar 15e tot 21e. Werd zelf lovergirl: lokte meer dan vijftig meisjes de prostitutie in. Ze helpt nu als vrijwilligster andere slachtoffers.

Ik had in een café afgesproken met mijn vriendje, maar werd door zijn vrienden opgewacht en verkracht. Die nacht veranderde mijn leven. Weer thuis durfde ik niet eens te douchen, ik kroop vies in bed om mijn ouders niet ongerust te maken. De volgende dag regelde ik via de huisarts een morning afterpil en een sterke antibioticakuur. Maar daarmee was het niet voorbij. Ze trokken me een wereld in van verkrachtingen, bedreigingen en chantage. Thuis deed ik of er niets aan de hand was, van binnen werd ik verteerd door woede en angst. Ze zouden me te grazen nemen als ik praatte. Snel daarna werd ik aan het werk gezet. Later stelde een van de loverboys me voor de keuze: of je werk voor mij of je regelt nieuwe meisjes. Dat bleek belachelijk simpel. Ik sprak een eenzaam meisje aan, betaalde haar drankjes en vroeg of ze nog even mee naar mij ging. Haar geschreeuw, als ze daar door meerdere jongens werd verkracht, vergeet ik nooit. Na haar heb ik zeker nog vijftig meisjes in de val moeten lokken. Bij sommigen kwam ik thuis over vloer, ik heb hele families kapotgemaakt. Een aantal meiden zit nog steeds achter het raam. Ik was een kloon van hem. Als hij boos was, dan was ik ook boos, als hij een bepaald meisje wilde, dan regelde ik dat. Het was hun leven of het mijne.

Demi(21) werkte tot vorig najaar voor een vriend. Nu zit ze in beschermde opvang

Dit is Sanne zei mijn vriend tegen de rouw achter de balie ze knikte en  ging ons voor, naar een ruimte met zwembad en massagetafels. Alles was rood verlicht. Pas toen begreep ik wat de bedoeling was, ik raakte in paniek, maar Jeffrey greep me vast. Je masseert ze en trekt ze af. Siste hij. Hij stopte me een sealtje speed toe en vertrok. De vrouw gaf me een ongewassen lingeriesetje en stuurde de eerste klant naar binnen. Ik was doodsbang, kon niet stoppen met huilen. Na acht mannen mocht ik naar huis. Jeffrey kreeg het geld, geen idee hoeveel. In de maanden die volgden leerde ik hoe ik met zo min mogelijk seks kon wegkomen, het lukt niet altijd, ik had met min veertig kilo weinig in te brengen. Van de andere meiden hoefde ik niets te verwachten, de rivaliteit was moordend. Ik woonde bij Jeffrey sinds de dood van mijn vader, mijn moeder had ik na de scheiding geen contact meer. Hij ging steeds meer voor me bepalen. Wat ik at, zelfs hoe ik mijn veters strikte. Zolang ik deed wat hij wilde, was het goed. Maar zo veilig bleef het niet. Hij sloeg, schopte schold me uit voor hoer en kneep steeds vaker mijn keel dicht. Toen ik fluisterend van angst toch mijn moeder belde, liet ze me de dag erna ophalen. Ik had bij haar moeten gaan wonen na de scheiding. Maar dat is achteraf gepraat.

Esther (17) van haar 13de tot haar 17de in de greep van loverboys. Is sinds een halfjaar ondergedoken en heeft weer contact met haar ouders.

Mijn eerste klant had ik in een parkeergarage. Terwijl mijn vriendje op de uitkijk stond. Ik had geweigerd voor hem te stofzuigen en dat had hem woedend gemaakt. Rashid sloeg en verkrachte me, gevolgd door zij broers en neven. Daar na moest ik voor hem werken. Ze zouden mijn ouders een kogel door de kop jagen als ik iets zou zeggen. Ik was twaalf jaar. Ik had in die tijd al veel ruzie met papa en mama. Ze mochten mijn beste vriendin niet. Door Jennifer ging ik lenzen make up en sexy kleren dragen. We zaten de hele dag op msn en sms met elkaar. Zij stelde me voor aan Rashid, maar toen ik haar vertelde wat hij had gedaan schold ze me uit voor vieze hoer en liet me vale. Toen had ik alleen hem nog. Op mijn dertiende ben ik uit huis geplaatst. Mijn vriend verkocht me aan een groep van vijftien loverboys die allemaal woonden in de buurt van de crisisopvang, als ze belden moest ik komen. Ze lieten mij en andere meisjes naakt in de kamer rond lopen. Verkrachten ons en stuurden ons naar klanten. Ik vocht niet langer terug, het had toch geen zin. De hulpverleners vonden een briefje van een van mijn loverboys. Drie uur vannacht, zorg dat je er bent. Stond er op. Dat hebben ze gewoon weggegooid. Dankzij papa ben ik eindelijk veilig. Ik weet nu dat hij en ma er altijd zullen zijn. Als ik iets kon uitwissen was het hun verdriet

Britt (19) terwijl haar ouders haar opgaven als vermist, stond zij  in Antwerpen achter het raam. Zit sinds een paar maanden in beschermde opvang.

Ik kende Nordin pas een maand, maar het leek me wel romantisch om een paar dagen met hem weg te gaan. Mijn ouders vertelde ik niks. Ik zou ze wel een keer bellen. Toen we in het hotel aankwamen, liet hij me achter met twee van zijn vrienden. Dat vond ik wel raar. Vooral toen de deur op slot ging en mijn telefoons werd afgepakt. Ik deed de hele nacht geen oog dicht, terwijl de jongens naast het bed zaten. De volgende morgen pakten ze me bij de arm en brachten me naar de hoeren buurt. Ik wist niet wat me overkwam, toen ze me ergens naar binnen trokken en een lingeriesetje gaven. Neuken is vijftig euro, pijpen dertig. Zeiden ze en gingen buiten op de uitkijk staan. Ik durfde niets te zeggen, niets te doen. Ik was totaal verlamd. Drie dagen lang had ik twintig mannen per dag. Tussendoor kreeg ik een tientje om te eten, meer geld heb ik nooit gezien. Toen ze me ergens op straat lieten wachten, duurde het nog een uur voordat het in me opkwam om weg te rennen. Hoe stom kun je zijn? Een jaar lang hebben ze me van alles laten doen. Seks, stelen, heling. Na mijn gevangenisstraf ben ik ondergedoken. Het enige wat voor mij nog telt is dat min ouders me weer gaan vertrouwen. Want uiteindelijk is familie het enigste wat je hebt. Vrienden bestaan niet.

Anouk (20) in de greep van loverboys van haar 12de tot haar 20ste. Is sinds een half jaar ondergedoken, woont momenteel in het buitenland.

Ik ben mijn hele leven misbruikt door mannen. Over details kan ik nog steeds niet praten. Mijn eerste vriendje liet me op mijn twaalfde voor de webcam dingen doen. Natuurlijk wilde ik dat niet, maar ik was niet bestand tegen de combinatie van gezeur, misleiding, geweld en dreigementen. Ik dacht van hem af te zijn toen we verhuisden naar een andere stad. Daar maakte ik snel nieuwe vrienden. Dacht ik. Waarschijnlijk waren het bekenden van mijn exen en heeft hij zover mij getipt. Ik wist wel dat ze handelend in drugs, wapens en meisjes, maar tegen mij deden ze leuk. Toen ze mij ook als escort naar klanten stuurden, was ik te bang en verward om te weigeren. Ja, ik kreeg wel eens een klap van ze maar ze organiseerden ook een feest voor met toen ik jarig was. Dat doen toch alleen vrienden? Thuis was ik niet te houden, ik stopte met de havo en belandde in de crisisopvang. Ook daar was ik niet veilig. Als mijn vrienden me belden, moest ik opdraven. Dag en nacht, na acht jaar was ik op, ieder morgen ga ik over van de spanning. Ik sliep nauwelijks. Toen ik hoorde dat ze me in het buitenland achter het raam wilden zetten, heb ik via internet een onderduikadres gezocht. Ze zoeken me, dat weet ik. Mijn ouders worden bedreigd en ze sturen me mailtjes het kost me grote moeite niet te openen omdat ik wil weten wat ze van plan zijn.

bron: http://loverboysinfo.weebly.com/waargebeurde-verhalen.html

"Mijn zus kreeg een nieuwe vriend en ik vond hem al niet echt een goede eerste indruk maken. Na een tijdje (ongeveer een maand) had mijn zus nog steeds verkering met die jongen dus begin je hem maar te accepteren. Hij deed aardig tegen mijn ouders, tegen mijn grote zus natuurlijk, maar ook tegen mijn kleine zusje en mij. Op een gegeven moment had mijn zus al een paar maanden met hem en legde ik me er maar bij neer. Misschien was het wel een goede jongen, maar dat was hij niet. Mijn zus was verliefd geworden op een loverboy.

Mijn zus was steeds minder vaak thuis, ik kan me nog veel avonden alleen op de bank herinneren omdat mijn zus niet thuis was en mijn ouders waren te druk met de verbouwing van ons huis, waar we ook middenin zaten. Dit waren natuurlijk geen leuke avonden. Mijn zus ging zich steeds gekker gedragen en ze ging heel erg achteruit.

We kregen steeds meer ruzie omdat ik mijn oudere zus miste waarmee ik leuke meiden dingen deed. Ik heb haar in die tijd echt gehaat, ik kon er niks aan doen. Haar gedrag was niet leuk meer, zelfs mijn ouders vonden dat. Nu zijn we er inmiddels achter dat dit kwam omdat ze drugs gebruikte. Ze werd aangemoedigd door haar vriend natuurlijk. Mijn zus werd vanwege haar gedrag ook geschorst van school en ik moest dit allemaal aanzien!

Dit deed mij erg veel pijn, maar ook deed het pijn om mijn ouders te zien instorten. Ze konden niets meer en hebben besloten dat het gedrag van mijn zus echt niet meer kon. Ze hebben haar eerst naar een crisisopvang gestuurd. Opeens woont je zus dus niet meer thuis, nou ja.. Ze was altijd bij haar vriend dus ik merkte niet echt dat ze toen nog thuis woonde. Ze ging als school was afgelopen naar hem toe en kwam vervolgens pas 's avonds veel te laat weer thuis. Terwijl ik in mijn bed lag hoorde ik (bijna elke avond) de ruzie aan.

Bij de crisisopvang draaide mijn zus helemaal door en is ze uiteindelijk weggelopen. Ik werd 's nachts naar beneden geroepen en kreeg het vreselijke nieuws te horen: "Je zus is vermist". "Wat?! Waarheen?! Is de politie opzoek?!" Waren vragen die allemaal in mij opkwamen. Waar kon ze zijn? De vreselijkste gedachtes gingen door mijn hoofd en ondertussen bleef ik maar naar school gaan met dit probleem. De afdelingsleider heeft me uit de klas gehaald zonder dat hij nog iets had gezegd barstte ik al in tranen uit. "Je zus is weer gevonden", zei hij. Ik was zo blij om dat te horen. Ze was in ieder geval veilig. Die dag heeft nog erg lang geduurd en een vriendin van mijn moeder heeft me van school gehaald omdat ik me toch niet meer kon concentreren.

De crisisopvang waar ze zat, was dus niet goed genoeg om van haar vriendje af te komen. Ook al zag ze zelf niet in dat ze niet meer met hem verder kon. Mijn zus heeft me toen zelfs verteld dat hij haar ten huwelijk had gevraagd en ze vroeg of ik haar bruidsmeisje wilde zijn. "Wat?!" was mijn reactie. Hoe durfde ze dat te vragen? Ik haatte haar vriend en ik haatte mijn zus, maar ik hield natuurlijk diep van binnen nog steeds van haar. Daarna is mijn zus naar een andere opvang geplaatst voor allemaal probleem jongeren. Het is een uur rijden vanaf mijn woonplaats en ze mocht geen contact met haar vriend hebben, alleen maar met ons.

Toen begon de heftigste periode. Ik kreeg dreigsms'jes en mailtjes op Hyves van haar vriend dat mijn ouders zouden boeten voor deze actie. Ook kreeg mijn moeder gemene sms'jes van hem. Ze hebben zelfs avonden lang langs ons huis gereden om ons bang te maken. En dat werkte! Ze hebben zelfs 's nachts een rotje op de autoruit gelegd en die is 's nachts ook helemaal kapot gegaan. Ik was zo bang in die tijd. Ik was zelfs al bang om hem tegen te komen als ik naar school zou gaan. Waar was hij tot in staat? Misschien wel om me in elkaar te slaan?

Toch ging het leven door en ik zag mijn zus alleen nog maar op zondag een uurtje, in een kamer achter slot en grendel. Ze kreeg daar allerlei therapieën en had zelf ook door dat het helemaal niet goed met haar ging. Daarna ging het steeds beter en nu zijn we ongeveer anderhalf jaar verder.

Tegenwoordig komt ze elk weekend naar huis en elke zomer. Van haar vriend horen we niks meer. Tenminste, niet meer naar ons toe. Mijn vriendin heeft daarna ook nog met hem verkering gehad. Het is echt vreselijk om te zien hoe erg zo iemand achteruit gaat. Gelukkig heeft mijn vriendin het wel op tijd uitgemaakt met hem en is ze nog op tijd gered.

Tegenwoordig gaat alles ook veel beter met me. Ik ben bij een psycholoog geweest om dit alles te verwerken en heb me ook neergelegd bij wat er allemaal is gebeurd. Ik ben veel meer van mijn zus gaan houden, want ze is nu veranderd. Ik hoop niet dat ze een terugval krijgt, maar ik zal nooit alles weten van wat er is gebeurd tussen mijn zus en haar vriend. Ik weet ook niet of ik alles wel wil weten. Wat ik wel weet is dat mijn zus in de zomervakantie weer naar huis komt en ik hoop dat alles goed verloopt en dat het weer net zo wordt zoals het was.

Dus wat ik wil meegeven: Pas op met verkeerde jongens. Ze kunnen jou pijn doen, maar jij doet je omgeving daardoor weer pijn. Wees zuinig op de mensen die je lief hebt!"

Bron beeld: weheartit

Hoofdverdachte zaak loverboys Eindhoven: ‘Iedereen weet dat ik pooier ben’

‘Ach, ze wordt nu gewoon kapot geneukt.
Dat is haar eigen keuze’

“Om te beginnen: elk mens heeft liefde, aandacht, geborgenheid, veiligheid en respect nodig. Niemand uitgezonderd. Meisjes die misbruikt zijn des te meer. Maar veel van deze meiden blijft ervan verstoken.”
ZoekJeMee spreekt met Amanda, de moeder van Kylie, een jonge meid van zestien jaar. En Loverboy-slachtoffer.

Kylie is twaalf jaar als ze haar eerste vriendje krijgt. Een ongezonde relatie, zo blijkt later. Met deze jongen, ouder dan Kylie en die ze kent van school, heeft ze voor het eerst seks. Het was geen fijne ervaring. Het doet pijn en ze bloedt. De jongen veegt haar bloed op met een tissue, die hij vervolgens in zijn portemonnee bewaart. “Nu ben je voor altijd van mij”, zegt hij.

Op school

Op school wordt Kylie gepest. Ze wordt uitgescholden voor ‘hoer’, omdat ze het bed deelde met een jongen. Het gaat slecht met Kylie en haar ouders merken dat er iets niet goed zit. Uiteindelijk biecht ze haar verhaal op. De ouders doen samen met haar aangifte bij de politie en zoeken hulp. Maar het pesten op school houdt niet op. Kylie wordt onzekerder over zichzelf, dat uiteindelijk verzandt in een minderwaardigheidscomplex. Dan komt Kylie op een dag in de stad een andere jongen tegen. Hij is lief voor haar, geeft haar complimentjes en laat haar opbloeien. Maar langzaam verandert deze jongen. Kylie moet seks hebben met zijn vrienden. En met nog meer anderen. Kylie is in handen gevallen van een Loverboy.

Gesloten instelling

Een paar jaar later is Kylie voor het leven getraumatiseerd. Na vele (groeps)verkrachtingen, mishandelingen, lichamelijk en geestelijk misbruik, zal ze zonder gespecialiseerde hulp nooit meer zichzelf kunnen zijn. Ze wordt voor de eerste keer opgenomen in een instelling. Gesloten setting, om haar veilig te laten zijn. Nu is ze drie instellingen en twee jaar verder. Nog steeds is de gespecialiseerde hulp niet op gang gekomen. Kylie is na drie jaar een vele malen zwaarder getraumatiseerd meisje van inmiddels zestien jaar oud. “Het maakt niet meer uit mam, ik word prostituee. Dat is het enige wat ik kan”, zegt ze tegen haar moeder.

“Meiden als mijn dochter worden gek in een instelling”, zegt Amanda tegen ons. “Het is daar een afschuwelijk klimaat. Vanuit een kantoortje wordt er toezicht gehouden op de meiden, die de hele dag op de bank hangen. Ze kijken t.v., en niet de programma’s waar ze beter van worden. Denk aan seksprogramma’s en Prison Break. Niemand van de begeleiding zit erbij. Soms breken er bitch-fights uit en geloof me, dat gaat er niet zachtzinnig aan toe. Schoppen, slaan, bijten en krabben. Tot bloedens toe. Dan pas springt de leiding tussenbeide en worden alle meiden naar hun kamer gestuurd. Of soms letterlijk gesleurd, aan hun haren een betonnen trap op. Ik heb verhalen gehoord waarbij ik dacht: ‘deze persoon kickt erop zijn of haar macht te laten zien’.”

Regelmatig vermist

Kylie is verschillende keren uit instellingen weggelopen. Dan werd ze als vermist opgegeven bij de politie. Rechercheurs hebben haar na onderzoek steeds weer teruggevonden. Altijd in onveilige situaties, waar ze weer zwaar misbruikt werd door mannen. Maar Kylie voelt het niet meer als ze verkracht wordt. Ze kan zich geestelijk afsluiten, zodat ze de pijn niet meer voelt.

“Waarom loopt ze weg, terwijl ze weet dat ze terug gaat naar het verschrikkelijke misbruik?”, vraag ik aan Amanda.
“Deze meiden voelen zich niet veilig in de instelling. Hulp blijft alsmaar uit en er wordt niet gewerkt aan hun psychische problemen. In plaats daarvan is er sprake van een ander soort misbruik; ze worden uitgescholden, en soms zijn er mannelijke personeelsleden die seksueel getinte opmerkingen naar ze maken: ‘Heb je wel een behaatje aan vandaag? Wat voor één is het?’.”

Ook heeft Kylie meegemaakt hoe er door begeleiding in de instelling over weggelopen meisjes wordt gesproken. Zo zei een begeleider over een vriendin van Kylie die weggelopen was tegen de groep: ‘Ach, ze wordt nu gewoon kapot geneukt. Dat is haar eigen keuze.’

Daders en slachtoffers bij elkaar

De meisjes in de instellingen gaan overdag naar school. Op het terrein is een school aanwezig, waar de jongens en meisjes gemengd de lessen volgen. Ook dit geeft volgens Amanda daardoor een onveilig gevoel: “De jongens die in de instelling wonen, zitten daar niet voor een ingegroeide teennagel. Ze hebben allemaal grote problemen en in veel gevallen heel wat op hun kerfstok.”
Jonge daders en slachtoffers zitten hier samen op één school.

ZoekJeMee komt te weten dat een meisje op deze school op het toilet met een jongen onder bedreiging seks moest hebben. Ze is doodsbang van deze jongen, maar moet hem dagelijks onder ogen komen. Ze durft ook niets tegen de leiding te zeggen, omdat ze weet dat deze jongen slechte vrienden heeft. Als ze met verlof mag, weet hij waar ze heen gaat en bij wie ze is. Het is een koud kunstje om zijn vrienden hierover in te lichten, met alle gevolgen van dien.

Vertrouwen

“Wat mij is opgevallen de afgelopen 2 jaar, is dat er ontzettend veel wisseling van personeel is geweest”, vervolgt Amanda. “Dit onder de groepsleiders, maar ook onder de psychologen en psychiaters. Mocht Kylie eindelijk eens een mentor of therapeut hebben met wie het klikte, tja, dan was deze persoon vaak binnen enkele weken of maanden weg, en zo moest ze keer op keer opnieuw beginnen met het vertellen van haar verhaal. Na een aantal keren deed ze dat dus niet meer. Steeds vol goede moed begonnen, vervolgens wordt het proces afgebroken. Een langdurige vertrouwensband kon niet opgebouwd worden, terwijl ‘vertrouwen‘ krijgen een sleutelwoord is bij deze meiden.”

Ook Amanda geeft volmondig toe dat er ook goede hulpverleners in de gesloten instellingen werken. Maar ze is niet gerust op de toekomst. “Ik ken verschillende goede hulpverleners, met hart voor deze meiden en met verstand van hun vak, maar die gefrustreerd ontslag nemen. Ze willen de verantwoordelijkheid voor deze doelgroep niet meer dragen. Nee, ze kúnnen dat niet meer…”

bron: https://zoekjemee.nl/het-verhaal-van-kylie-loverboy-slachtoffer/